Nie wyszło mi i chciałam się poddać, nie słuchałam nikogo, kto mówił, że przecież trening czyni mistrza i za dziesiątym razem dojdę już do wprawy i będzie dobrze. Zamknęłam się i nie docierało do mnie nic. Myślałam, że mama mnie wspiera, no bo przecież która matka wątpi w swoje dziecko, a chłopak tylko stara się podnieść na duchu. Jednak teraz widzę jak bardzo się myliłam.
Dam sobie radę. Choćbym miała powtarzać porażkę milion razy i stres miałby mnie zjeść. Dam radę za wszelką cenę, bo cholernie chcę!

Myślisz sobie, że po nowym roku twoje życie będzie zupełnie inne, całkiem nowe, świeże, odmienione. Co się okazuję? Albo jest identyczne jak przed kilkoma dniami, albo odrobine zmienione. Jednak zmiana jest zupełnie inna od tej, której się spodziewałaś. Jest gorzej, gorzej niż wczoraj i gorzej niż w ostatnich dniach grudnia. Gdzie ten nowy, lepszy rok; ja się pytam?!

Potrafisz cały dzień przeleżeć w łóżku z laptopem, oglądając jakiś durny serial i przeżywając go bardziej niż swoje życie. Jeśli wychodzisz z łóżka to tylko po to aby pójść do łazienki lub do kuchni po jakąś słodką przekąskę, mandarynkę lub kolejny kubek gorącej czekolady. Serial się zacina i zostajesz sama w ciemnym pokoju z własnymi myślami. Po kilkugodzinnym seansie masz już papkę w głowie zamiast mózgu, nie potrafisz racjonalnie myśleć. Jesz, myślisz, lecą ci łzy. I tak w kółko. W między czasie włączyłaś piosenkę, której nie znałaś, okazała się być bardzo przytłaczająca. Leżysz, patrzysz w sufit, albo w ścianę. Zdajesz sobie sprawę, że co chwilę coś jesz. Nie dziś, ogólnie. Nie jesteś głodna, ale jesz. Czasem z nudów, często z tego powodu, że.. I tu zastanawiasz się dlaczego właściwie tyle jesz? Bo jest. Dziś są ciastka, więc je zjem, zanim zje je ktoś inny. Dziś jest bułka więc ją zjem, zanim wyschnie. Dziś zjem wszystko. I tak codziennie. Wpisujesz w google -uzależnienie od jedzenia, wchodzisz w którąś ze stron i wyskakuje ci test, rozwiązujesz, no bo przecież uwielbiasz te psychotesty, teściki i quizy. Piętnaście pytań. Jedenaście na tak i nie, że cztery na nie. Czterech nie jesteś pewna. Wychodzi na to, że masz problem. Te dwadzieścia kilo w trzy lata nie wzięło się z niczego. Jesz na okrągło. Pączek, drożdżówka, frytki, ziemniaki, mięso, makaron, ryż, baton, czekolada, ser, parówka. WSZYSTKO. Masz w sobie wszystko. Zawsze chciałam mieć w sobie wszystko, ale NIE w takim znaczeniu. Chciałam mieć dobre serce i mnóstwo pozytywnych emocji a jakie wszystko mam? Wszystko co w lodówce czy w szafce. Jestem uzależniona od jedzenia. I nie potrafię sobie z tym poradzić.
Mam problem sobie już poradzić z czymkolwiek. Chciałam pomagać ludziom, podnosić ich na duchu, wyciągać z dołków a sama sobie nie potrafię pomóc.

Od kilku dni nie masz ochoty na nic, mogłabyś zapaść się pod ziemie albo chociaż pod kołdrę i to tam spędzić resztę swojego życia. Odmawiasz wizytę u kosmetyczki, nie prostujesz już włosów jak robiłaś to codziennie tylko upinasz w kok, nie dobierasz ubrań tylko zakładasz to, co leży akurat na fotelu i przypomina dres. Nie chcę ci się nawet pomalować.
Boli cię brzuch z przejedzenia ale w głowie cały czas masz te ciastka z czekoladą, które leżą w kuchni.
Długie, kolorowe paznokcie od kilku dni są bezbarwne i krótkie. Poobgryzane.


Życie straciło sens.
Znów wrócił ten okropny czas.
Jesień życia. ...

Dziś przygotowałam pierwsze ćwiczenie ze szczęścia (łiii, zaczynamy przeganiać niedobrego Pana Smutka). Pierwsze, więc poziom trudności również nie za wysoki a dodatkowo przygotowałam Wam grafikę żeby było przyjemniej ;)

No i stało się! Mamy nowy rok! ;-)
Podsumowując minione 12 miesięcy mogę stwierdzić, że były bardzo udane. Spotkało mnie wiele przyjemności i pozytywnych zdarzeń. Wiadomo, były również upadki i rzeczy mniej przyjemne, ale staram się wyselekcjonować tylko dobre chwile a o złych zapomnieć.