Nie ma co się dłużej ukrywać, zostałam ambasadorką mBanku! :) Konto w tym banku mam już jakiś czas i muszę przyznać, że jestem bardzo zadowolona. Mam konto również w innym banku (z przyczyn wiadomych, nie napiszę jakim) i niestety ten drugi nie spełnia moich oczekiwań, ciągle pobiera jakieś opłaty i co chwilę się zmienia, niestety na gorsze. A jeszcze bardziej niestety jest to, że muszę mieć to konto. No, ale przejdźmy do pozytywnej strony tego posta ;)

• aplikacja na telefon 
• brak lub niskie koszty utrzymania karty
• bank nastawiony jest na moje potrzeby
• wysoka funkcjonalność interfejsu

Słuchajcie mBank ma również wiele promocji, akcji i kampanii, można sobie dodatkowo zarobić na posiadaniu konta ale wszystkiego dowiecie się TUTAJ, a obecnie możecie otrzymać nawet 300zł zwrotu za kolację z przyjaciółmi,

Wiecie co? Najlepiej będzie jeśli wybierzecie się do najbliższej placówki mBanku lub odwiedzicie stronę banku klikając TUTAJ i dowiecie się wszystkiego, co Was interesuję.

Tymczasem ja gorąco polecam!

Jeśli mnie znacie lub czytacie mojego bloga to z pewnością wiecie, że uwielbiam książki Beaty Pawlikowskiej, ostatnia skończona przeze mnie jej książka to Anoreksja, narkotyki i inne sekrety. Strasznie inspirująca i najeżdżająca na podświadomość lektura, ale recenzją zajmę się później. Pod koniec książki zaintrygowała mnie pewna metoda, która ma pomóc coś naprawić i metoda ta nazywa się Ho' oponopono, wywodzi się z starożytnej wiedzy Huny a najważniejsze jest to, że nie ma to wpływu na Twoją wiarę, możesz wierzyć w co chcesz i praktykować właśnie ją. Super sprawa, prawda? ;)

Przejdźmy do sedna sprawy. O co tak naprawdę chodzi w Hooponopono? To proces sprzyjający naprawianiu, oczyszczaniu i uwalnianiu negatywnych emocji związanych z przeszłością, dziejący się w podświadomości. Wystarczy podświadomie wypowiadać cztery krótkie zdania.

Przygotowałam plakat do druku właśnie z tymi słowami:

Kolejny piękny poniedziałek! A co się z tym wiążę? Kolejny ponspirałek!
Ostatnio u mnie na blogu zrobiło się dosyć czytelniczo i nie było żadnego zadania, więc postanowiłam to połączyć w dzisiejszym inspirującym poniedziałkowym poście!
Osobiście bardzo lubię czytać, ale... strasznie trudno znaleźć mi, albo raczej wygospodarować czas na tą małą przyjemność, a uważam, że łatwiej jest coś zrobić, gdy mamy to zaplanowane, dlatego pojawia się WYZWANIE CZYTELNICZE!

Zmiany na stronie, zmiany, ciągłe zmiany! Mam ostatnio więcej czasu i postanowiłam, że mój blog będzie rozwijał się razem ze mną! Oprócz ostatniej nowej kategorii KSIĄŻKI pojawia się kolejna nowość a mianowicie #kulinarnie :) Od kilku lat mam zajawkę na gotowanie, ale nie lubię przepisów, ważenia i innych rygorystycznych przykazań w kuchni ;) Dlatego na co dzień nie gotuje :P
Lubię się uczyć na własnym doświadczeniu i lubię gotować pod siebie, wsłuchać się w siebie i zobaczyć co mi podpowiada podniebienie.

Ostatnio będąc na zakupach natknęłam się na HUMMUS od Lisnera i szczerze mówiąc bardzo mi zasmakował, kupiłam małe opakowanie więc niestety szybko się skończył, ale na odwrocie było napisane, że jest to pasta z ciecierzycy i właśnie wtedy wpadłam na pomysł zrobienia własnoręcznego hummusu! Więc kupiłam ciecierzycę, niestety w życiu zawsze musi być pod górkę i okazało się, że w każdym hummusie znajduję się sezam!!! I wiecie co postanowiłam? Że zamiast hummusu zrobię po prostu pastę z ciecierzycy z tego, co mam akurat w domu ;)

Ale moi drodzy, żebyście nie myśleli, że to było takie proste opiszę wam długotrwały proces robienia jednej miseczki zwykłej papki ;) Taka papka, jaką możecie zobaczyć u góry w środku powstawała około 17 godzin! Dacie wiarę? ;)
Wieczorem włożyłam ciecierzycę do wody i w sumie to było wszystko, od rana zaczęło się trochę dziać a mianowicie... włączyłam gaz pod garnkiem, w którym całą noc nasza gwiazda się pluskała! Co jakiś czas chodziłam do garnka i mieszałam, żeby nic mi się nie przypaliło, ale po jakimś czasie mi się znudziło, bo nasza kochana cieciorka ani myślała, żeby zmięknąć więc poszłam sobie włączyć serial i tak co jakiś czas wstawałam i chodziłam mieszać, aż w którymś momencie tak mnie wciągnął, że wchodząc do kuchni czułam nieprzyjemny zapach spalenizny, och byście widzieli moje załamanie! Na szczęście trwało ono tylko kilka sekund, bo stwierdziłam, że nie po to męczę się z tym kilkanaście godzin, żeby teraz wszystko po prostu wyrzucić i się poddać. Na szczęście przypalenie nie było zbyt duże i ciecierzycę wypłukałam kilka razy w wodzie, wywaliłam kilka najbardziej przypalonych kuleczek i wstawiłam ponownie na gaz.
Po jakimś czasie, gdy ziarna już zmiękły mogłam wreszcie coś zrobić, odcedziłam i wrzuciłam je do malaksera, dodałam przyprawy (papryka słodka, czosnek, zioła prowansalskie i curry) i pomidory i wszystko pięknie zmiksowałam, dodałam odrobinę wody (teraz już wiem, że trochę za dużo) i zblendowałam ponownie, zostawiłam do ostygnięcia i dodałam odrobinę oleju kończąc wszystko ostatecznym miksowaniem i wyszła mi piękna i pyszna pasta!
Uwierzcie mi, jestem z siebie niesamowicie dumna! ;)

Poniżej wrzucam przepis na pastę z ciecierzycy ze składników, które każdy ma w domu i krótki sposób przygotowania do wydrukowania! Może ktoś z Was zechciałby wypróbować mojego przepisu ;)

Dziś kolejna książka widziana moimi oczyma! A jest nią Zyskaj na kryzysie Petera Apianusa. czyta się ją bardzo bardzo szybko, wystarczyłoby zaledwie 10 minut aby książkę przeczytać od deski do deski. A dlaczego? Mianowicie książka nie jest typową książką, zawiera ona mało tekstu, sporo grafik i ogólnie jest bardzo fajnie wydana.



Książka uczy, uczy przede wszystkim myślenia, dlatego pomimo jej długości (a raczej krótkości) polecam wszystkim!

To właśnie książką z serii The Secret zaczynam cykl książkowy na blogu. Recenzji pisać nie umiem, ale odczucia po każdej przeczytanej książce jakieś tam mam, dlatego postanowiłam, że w tym cyklu będę opisywać właśnie swoje odczucia, jakieś fajne cytaty czy po prostu coś, co mi się spodobało (lub nie).


Może zacznę od tego, że film Sekret oglądałam kilka razy, jest według mnie bardzo motywujący i to właśnie od niego zaczęła się moja przygoda ze świadomym myśleniem i samorozwojem.
Książkę Bohater znalazłam na jakiejś grupie z używanymi książkami (skąd pochodzi większość moich książek), była w okazyjnej cenie, w stanie idealnym i postanowiłam ją mieć. Nie czytałam wcześniej żadnych recenzji, nie miałam pojęcia nawet o tej serii książek i gdy ją otrzymałam byłam zaskoczona. Nie spodziewałam się, że ta książka będzie tak wyglądać, a jak wygląda? Kilka osób opisuje swoje sukcesy, opisują jak przekuli swoją porażkę w sukces, są bardzo motywujący i przede wszystkim- prawdziwi.


Książkę czyta się bardzo szybko, jest napisana przyjemnym językiem, zawiera przyjemne dla oka ilustracje i wszystko tak sprzyja, że możemy ją pochłonąć w zaledwie jeden wieczór, jednak osobiście polecam nie śpieszyć się z takimi książkami. Ja lubię wracać, otwierać na obojętnie której stronie i przeczytać chociaż jeden cytat, w gorsze dni jest to solidna dawka motywacji! ;)


A Wy czytaliście Bohatera? A może jakąś inną książkę z serii The Secret? Jeśli tak to dajcie mi koniecznie znać w komentarzu! ;)

Dziś kolejny inspirujący poniedziałek! Wiem, że się cieszycie tak jak i ja ;)
W tym poście chciałabym powiedzieć o czasie, wiele osób ma problem z jego organizacją, ale tu nie o tym; najbardziej irytuję mnie to, że ludzie próbują zarządzać czasem. Kurcze no, nie za bardzo rozumiem jak można zarządzać czymś, co nie ma nawet dokładnej definicji. No bo, jak zdefiniować czas? Możemy powiedzieć, że czas płynie, możemy określić która jest godzina i masę innych rzeczy, ale jeszcze się taki nie znalazł co by podał jakąś trafną jego definicję. A wiecie jaki jest największym problem w organizacji czasu? Taki, że ludzie próbują naginać dobę, bo 24 godziny to dla nich za mało, robią wszystko, byleby tylko ten czas wydłużyć (w niektórych przypadkach skrócić ;) ), ale nie rozumieją, że najważniejsze to zarządzać w tym czasie sobą. No, bo zobaczcie o ile prościej zarządzić sobą, opisać plan działania dla siebie aniżeli na siłę próbować zrobić coś z czasem, który i tak się nie wydłuży. Dlatego, tak przy poniedziałku, proszę was, zostawcie dobę taką, jaką jest, niech czas płynie jak chce, a jeśli macie zamiar coś organizować to jedynie siebie :)
Znalazłam bardzo fajny cytat, który jest ze mną już od jakiegoś czasu i machnęłam wam go na plakat, który możecie sobie wydrukować i powiesić w widocznym miejscu, aby zawsze pamiętać:

Postanowiłam poszerzyć działalność (jeśli tak to można w ogóle nazwać) mojego bloga o dodatkową kategorię a mianowicie: książki. Jeszcze nie wiem, jak to będzie wyglądać, ale wiem, że taka kategoria musi znaleźć się na mojej stronie. Mój blog jest przede wszystkim dla mnie, ma mi służyć i poniekąd pomagać, a że ostatnio nie mogę znaleźć czasu na czytanie, a czytać bardzo lubię, to myślę, że ta kategoria będzie dla mnie kolejną motywacją. Odświeżyłam swój profil na lubimy czytać, w sumie zaczęłam tam działać, bo konto założyłam już jakiś czas temu, ale na założeniu się skończyło. Dodałam kilka książek do moich półek, w miarę możliwości postaram się je zrecenzować, na blogu pojawił się widget i pomału będzie się kręciło ;)

Jeśli macie konta na tym portalu miło mi będzie jeśli dodacie mnie do znajomych lub zaobserwujecie ;)

Myślę, że każdy z nas ma czasem takie dni, że uważa się za totalnego nieudacznika, albo za najgorszego człowieka na świecie. Przynajmniej ja tak mam dlatego postanowiłam dziś przygotować jedno krótkie zadanie, które pomoże nam właśnie w te gorsze dni. Zadanie jest proste, krótkie i efektowne! Należy jedynie wypisać swoje zalety, swoje mocne strony, rzeczy, z których jesteśmy w sobie dumni i ogólnie samych pochlebiających rzeczy na nasz temat. Ważne jest, aby rzeczy te wypisać, gdy ma się dobry humor i pozytywne nastawienie do samego siebie, ponieważ gdy zabierzemy się za to podczas złego humoru, nie znajdziemy żadnych dobrych rzeczy do wypisania na swój temat. Dlatego dziś przygotowałam dla Was kartę do wydrukowania, należy ją wypisać i zachować na te trudniejsze dni, wtedy gdy będziecie negatywnie nastawieni do siebie wyjmiecie ją i stwierdzicie, że wcale tacy fatalni nie jesteście ;)

Oczywiście możecie również zapisać sobie to na zwykłej kartce, możecie dowolnie sobie ją ozdobić, to jest najmniej ważny element tego zadania, najważniejsze jest to, co będzie tam przez Was napisane. To co, zaczynamy dzisiaj? ;)

Jakiś czas temu Ania pisała o korzyściach z brania udziału w konkursach, a jako że z porad Ani korzystam bardzo często- w ostatnim czasie w konkursach wzięłam udział więcej razy niż przez całe moje życie ;) Szczególnie lubię wyzwania na jej blogu! Kto nie zna tej dziewczyny i jej strony musi bardzo szybko nadrobić zaległości.

Przechodzą do tematu, dlaczego warto brać udział opisała Ania bardzo szczegółowo, ja powiem tylko tyle, że na prawdę fajnie się coś wygrywa! :) A poza tym możemy sobie uświadomić, że mamy niezłe szczęście.

Ja chciałabym zachęcić Was do udziału, chwaląc się moimi zdobyczami, o wartości około 100zł!

Kto z Was lubi poniedziałki? Nikt? Ja wiem, że pierwszy dzień tygodnia jest zazwyczaj ciężkim dniem, kiedy to po weekendzie musimy wrócić do pracy, ale we wszystkim warto dostrzegać pozytywy, dlatego na blogu powstaje nowy cykl- ponspirałki, który będzie motywował do dobrego rozpoczęcia tygodnia, no bo poniedziałek to jakby nowy początek, prawda? :)

W ponspirałkach znajdywać się będzie mnóstwo inspiracji, oraz motywujący plakat do wydrukowania :)

Pierwszy tydzień zaczynamy od uśmiechu! Jeśli czytaliście moje poprzednie posty to wiecie, że uśmiecham się bardzo często i do tego uśmiechu zachęcam również Was! Dlaczego? Świat jest piękniejszy, gdy towarzyszy nam uśmiech, mniej narzekamy, dostrzegamy więcej pozytywów i... ładniej wyglądamy! Słyszeliście zapewne, że najpiękniejszym makijażem kobiety jest jej uśmiech, prawda?

Dziś mam dla Was motywujący plakat, zachęcający do uśmiechu z cytatem Beaty Pawlikowskiej.

Jeśli macie ochotę przeczytać, jak poprawiłam swój komfort życia zmieniając jedynie kilka małych, a zarazem prostych rzeczy to zapraszam do TEGO posta :) A Wam życzę uśmiechniętego tygodnia!

Uwielbiam polecać i robię to przy każdej możliwej okazji, więc nie mogłam przejść obojętnie obok propozycji Andrzeja :) Mimo że w blogosferze jestem od niedawna, blogi towarzyszą mi od kilku lat. Uwielbiam czytać przeglądać i inspirować się stronami innych i dziś zestawienie trzech, które wniosły do mojego życia najwięcej.

Moi bliscy wiedzą, że uwielbiam Beatę Pawlikowską i w swojej kolekcji mam kilka jej książek. Jest ona moim mentorem i chciałabym kiedyś w życiu osiągnąć taki spokój ducha jak ona, jest dla mnie wzorem do naśladowania i inspiracją i skoro zainspirowała mnie to postanowiłam tą inspirację przekazać dalej ;)


Jak sama dalej pisze nie wietrzone ciało jest ciągle zmęczone, nie dotleniony mózg chwieję się i słabnie a krew bez świeżego tlenu wysycha. Nie szukajmy wymówek, tylko wychodźmy się dotleniać! Gdy pada deszcz -bierzemy parasol, gdy wieje wiatr- zakładamy mocną kurtkę, gdy świeci słońce zakładamy czapkę a gdy jest zimno ubieramy się ciepło! Proste, prawda? ;)

Chociażby 15 minutowy spacer dobrze nam zrobi, nie tylko dla zdrowia ale również dla umysłu.
Dbajmy o siebie, chodźmy na spacery :)

Wczoraj było nasze święto, DZIEŃ KOBIET i w związku z tym nadeszła mnie refleksja na temat tego, że warto być kobietą! Dlaczego? Oto osiem powodów:

1. Żyjemy dłużej!

Badania dowodzą, że kobiety żyją średnio o 7 lat dłużej, niż mężczyźni ;)

2. Możemy się bardziej wystroić!

Mamy większy wybór ubrań -sukienki, spódniczki, możemy założyć nawet spodnie; dodatkowo możemy założyć biżuterię i inne dodatki a twarz przyozdobić makijażem ;)

3. Możemy zrobić awanturę o byle co ;)

W końcu skoro chodzi taki stereotyp, to.. dlaczegoby go nie wykorzystać? ;)

4. Mamy prawo do bycia wrażliwymi.

I spokojnie możemy sobie popłakać. U faceta niestety łzy często nie są odbierane zbyt dobrze, a słabość i wrażliwość tym bardziej.

5. Nie musimy się przejmować wzwodem w najmniej oczekiwanym momencie ;)

No i tu nic więcej pisać nie muszę ;)

6. Zawsze mamy rację!

Nawet jeśli jej nie mamy to... i tak ją mamy ;)

7. Kobieca intuicja...

...czyli coś czego mężczyźni nie mają, a kobietą pomaga w życiu ;)

8.  Jesteśmy kobietami!

A to atut sam w sobie :)



Dlatego moje drogie czytelniczki zawsze bądźcie dumne z tego, kim jesteście! ♥
A z okazji tego, że jesteście takie wspaniałe mam dla Was na instagramie rozdanie, w którym można wygrać wspaniały notes MOLESKINE, zapraszam i życzę powodzenia! ;)

Czasem każdy ma moment zwątpienia w swoim życiu i zatrzymuje się na chwilę, aby pomyśleć czy biegnie odpowiednią ścieżką. Ja mam taki moment teraz, stoję na rozwidleniu dróg i zastanawiam się co wybrać: czy drogę, którą już znam, czy zupełnie nową trasę, na której czeka mnie wiele stresu i ogrom nieznanego. I stoję pośrodku tych dróg już któryś dzień z kolei, bo zupełnie nie wiem co chcę zrobić, raz wydaję mi się, że chcę biec tam, gdzie nieznane a z drugiej strony mam chęć kurczowo trzymać się wydeptanej już ścieżki.

Wiele osób zapewne trzymałoby się wydeptanej ścieżki, wiele również mówiłoby, że warto skręcić w nieznane a ja stoję i stoję i nie potrafię się zdecydować. Decyzję muszę podjąć sama, a w głowie mętlik, szukam wskazówek dookoła i myślę, co dla mnie lepsze.

Milion pytań, zero odpowiedzi..

Na początku roku zrobiłam sobie dzień przemyśleń i wiecie co się okazało? Najlepsze momenty, sytuacje i wydarzenia wspominam z okresu dzieciństwa i wczesnej młodości. Postanowiłam więc spisać dziś dziesięć rzeczy, które warto zrobić przed ukończeniem osiemnastego roku życia. Niektóre są z przymrużeniem oka, inne wręcz przeciwnie. Zapraszam!

1. Wylecz wszystkie zęby- nigdy nie byłam z osób, które boją się dentysty i chodziłam do niego regularnie, dlatego nie miałam większych problemów. Ostatnia moja wizyta była 2 dni przed urodzinami, dla kontroli. Wiadomo, gdy nie ma się skończonych lat wizyty u dentysty są darmowe, dlatego to punkt pierwszy na mojej liście.

2. Pójdź do klubu- nawet jeśli zostaniesz z niego wyrzucony bądź Cię nie wpuszczą ;-) Pamiętam jak po raz drugi w swoim życiu poszłam do klubu, miałam wtedy niecałe 17 lat i były to walentynki. Razem z koleżankami wybrałyśmy się na damską potańcówkę i po wypiciu kilku drinków zrobiło nam się gorąco, więc wyszłyśmy się przewietrzyć. Niestety, już nas z powrotem nie wpuszczono. I wiecie co? Żadnego wypadu do klubu nie wspominam tak często -wspomnienie na całe życie (będzie co opowiadać wnukom) ;-)

3. Przeleż w łóżku cały dzień/weekend -dlaczego warto? Bo kiedy dorośniesz i będziesz mieć pracę, dzieci, dom na głowie nie będziesz mieć czasu na taki relaks, a nawet jeśli czas znajdziesz to będzie Ci szkoda go zmarnować na bezczynne leżenie.

4. Czytaj -tu chyba dużo pisać nie muszę, po prostu warto wyrobić sobie nawyk czytania, a jeśli czytamy książki, z których możemy się czegoś nauczyć to już w ogóle sukces! Oczywiście po wejściu w dorosłość też należy czytać, ale znacznie łatwiej będzie to robić, gdy będziemy mieli za sobą jakąś przeszłość książkową ;-)

5. Bądź dumny i celebruj swoje sukcesy - więcej informacji znajdziecie po kliknięciu w linki, bo już o tym pisałam. A dlaczego warto? Bo dzięki temu stajemy się pewniejsi siebie i całkiem inaczej patrzymy na świat ;-)



6. Spróbuj alkoholu - niby nielegalne, ale nigdy nie będzie smakować tak jak wtedy, gdy jest zakazane (potwierdzone info) ;-) A poza tym lepiej się trochę wprawić aniżeli leżeć na swojej uroczystości pod stołem ;-) Poza tym dobrze jest przeżyć swojego pierwszego kaca jako gówniarz ;-)

7. Spędź noc pod namiotem - pomimo robaków i komarów noce spędzone pod namiotem wspominam bardzo dobrze. Ognisko, muzyka, paczka znajomych i całonocne rozmowy. Tak, to coś za czym cholernie tęsknie!

8. Znajdź sobie jakąś pracę - na przykład sezonowe zbieranie truskawek lub zostań konsultantką firmy z kosmetykami, ostatnio popularna jest również praca w internecie. Chyba nie muszę mówić dlaczego warto, po pierwsze drobne na własne wydatki a po drugie myślę, że pomoże to w szukaniu pracy w przyszłości.

9. Zrób coś szalonego - może skok na bungee albo chociaż jakaś ekstremalna karuzela w wesołym miasteczku? No bo, kiedy jak nie za młodu? Gdy dorośniemy będziemy czuli, że jesteśmy zbyt starzy i nam nie wypada na różne dzikie szaleństwa.

10. Zakochaj się! - pierwsza miłość to super sprawa, a szczególnie wtedy, gdy jesteśmy młodziutkimi istotkami ;-) Wszystko jest jakieś prostsze i powodów do kłótni nie ma aż tylu ;-)





Zgadzasz się z moimi podpunktami? A może coś byś dodała? ;-)

Dziś mam iście kreatywny post! Mam nadzieję, że lubicie takie :)
Metoda dosyć popularna, ale chciałabym przedstawić moją wizję.
Tak to już z ludźmi bywa, że skupiają się na przykrych sytuacjach a o pozytywnych zapominają, dlatego powstał słoik szczęścia, który dodatkowo podnosi naszą pewność siebie! Jest łatwy w wykonaniu a zarazem skuteczny :)

Potrzebne nam będą jedynie:

• nożyczki
• kolorowe karteczki
• długopis
• pojemnik/słoik (najlepiej przezroczysty)
• małe gumki recepturki

Kiedy mamy wszystkie potrzebne rzeczy mamy już praktycznie gotowy słoik na sukcesy! ;)
Teraz wystarczy spisać na karteczkach swoje sukcesy bądź powody do dumy, zwinąć karteczki w ruloniki i nałożyć na nie gumeczki, wrzucić ruloniki do słoika i gotowe! ;)


Pojemnik najlepiej mieć w jakimś widocznym miejscu, na przykład na biurku lub przy łóżku i gdy tylko coś nam się uda zapisujemy na karteczce i wrzucamy do słoika ;)
Prawda, że dziecinnie proste? ;)

Każdy człowiek ma inne odczucia i to nie jest nic nowego, różnimy się od siebie nie tylko pod względem wyglądu. A więc nie chcę nic narzucać, dziś podzielę się moimi odczuciami na temat miłości.
Początki zawsze są ciekawe, poznawanie się, dowiadywanie się o sobie całkiem nowych rzeczy, zauważanie podobieństw. Potem dziwny ucisk w brzuchu, zwany motylkami. Niecierpliwość na każde kolejne spotkanie. I zaczyna się miłość..

Budzisz się z uśmiechem na twarzy, cały dzień myślisz o Nim, przypominasz sobie wszystkie wspólne wspaniałe chwile, nie możesz się doczekać aż znowu Go zobaczysz.
Dostajesz skrzydeł, dosłownie, bo masz na wszystko ochotę, jakby zupełnie nowa energia w Ciebie wstąpiła. Wystarczy tylko, że przywołasz jakieś miłe wspomnienie i od razu nie możesz przestać się uśmiechać i mogłabyś skakać z radości.

Czym dla mnie jest miłość? Akceptacją pomimo wad, wspólnym wsparciem, wymianą uśmiechów i układaniem wspólnej przyszłości. Jeszcze nigdy w życiu nie czułam czegoś podobnego, po prostu patrzę na drugą osobę i wiem, że chcę z nią spędzić resztę życia. Czuję, że to prawdziwa miłość.

Ale miłość to nie tylko sielanka, dobry humor i uśmiech.  Każdy medal ma dwie strony i z uczuciami jest tak samo, nieważne jak dobry byłby związek w każdym zdarzają się przykre chwile. Niestety czy tego chcemy, czy nie na tym polega życie, dlatego każda zła chwila może być lekcją i można się z nich wiele nauczyć.

Ja już mam swoją miłość i Wam również życzę jej znalezienia!

Nie wyszło mi i chciałam się poddać, nie słuchałam nikogo, kto mówił, że przecież trening czyni mistrza i za dziesiątym razem dojdę już do wprawy i będzie dobrze. Zamknęłam się i nie docierało do mnie nic. Myślałam, że mama mnie wspiera, no bo przecież która matka wątpi w swoje dziecko, a chłopak tylko stara się podnieść na duchu. Jednak teraz widzę jak bardzo się myliłam.
Dam sobie radę. Choćbym miała powtarzać porażkę milion razy i stres miałby mnie zjeść. Dam radę za wszelką cenę, bo cholernie chcę!

Myślisz sobie, że po nowym roku twoje życie będzie zupełnie inne, całkiem nowe, świeże, odmienione. Co się okazuję? Albo jest identyczne jak przed kilkoma dniami, albo odrobine zmienione. Jednak zmiana jest zupełnie inna od tej, której się spodziewałaś. Jest gorzej, gorzej niż wczoraj i gorzej niż w ostatnich dniach grudnia. Gdzie ten nowy, lepszy rok; ja się pytam?!

Potrafisz cały dzień przeleżeć w łóżku z laptopem, oglądając jakiś durny serial i przeżywając go bardziej niż swoje życie. Jeśli wychodzisz z łóżka to tylko po to aby pójść do łazienki lub do kuchni po jakąś słodką przekąskę, mandarynkę lub kolejny kubek gorącej czekolady. Serial się zacina i zostajesz sama w ciemnym pokoju z własnymi myślami. Po kilkugodzinnym seansie masz już papkę w głowie zamiast mózgu, nie potrafisz racjonalnie myśleć. Jesz, myślisz, lecą ci łzy. I tak w kółko. W między czasie włączyłaś piosenkę, której nie znałaś, okazała się być bardzo przytłaczająca. Leżysz, patrzysz w sufit, albo w ścianę. Zdajesz sobie sprawę, że co chwilę coś jesz. Nie dziś, ogólnie. Nie jesteś głodna, ale jesz. Czasem z nudów, często z tego powodu, że.. I tu zastanawiasz się dlaczego właściwie tyle jesz? Bo jest. Dziś są ciastka, więc je zjem, zanim zje je ktoś inny. Dziś jest bułka więc ją zjem, zanim wyschnie. Dziś zjem wszystko. I tak codziennie. Wpisujesz w google -uzależnienie od jedzenia, wchodzisz w którąś ze stron i wyskakuje ci test, rozwiązujesz, no bo przecież uwielbiasz te psychotesty, teściki i quizy. Piętnaście pytań. Jedenaście na tak i nie, że cztery na nie. Czterech nie jesteś pewna. Wychodzi na to, że masz problem. Te dwadzieścia kilo w trzy lata nie wzięło się z niczego. Jesz na okrągło. Pączek, drożdżówka, frytki, ziemniaki, mięso, makaron, ryż, baton, czekolada, ser, parówka. WSZYSTKO. Masz w sobie wszystko. Zawsze chciałam mieć w sobie wszystko, ale NIE w takim znaczeniu. Chciałam mieć dobre serce i mnóstwo pozytywnych emocji a jakie wszystko mam? Wszystko co w lodówce czy w szafce. Jestem uzależniona od jedzenia. I nie potrafię sobie z tym poradzić.
Mam problem sobie już poradzić z czymkolwiek. Chciałam pomagać ludziom, podnosić ich na duchu, wyciągać z dołków a sama sobie nie potrafię pomóc.

Od kilku dni nie masz ochoty na nic, mogłabyś zapaść się pod ziemie albo chociaż pod kołdrę i to tam spędzić resztę swojego życia. Odmawiasz wizytę u kosmetyczki, nie prostujesz już włosów jak robiłaś to codziennie tylko upinasz w kok, nie dobierasz ubrań tylko zakładasz to, co leży akurat na fotelu i przypomina dres. Nie chcę ci się nawet pomalować.
Boli cię brzuch z przejedzenia ale w głowie cały czas masz te ciastka z czekoladą, które leżą w kuchni.
Długie, kolorowe paznokcie od kilku dni są bezbarwne i krótkie. Poobgryzane.


Życie straciło sens.
Znów wrócił ten okropny czas.
Jesień życia. ...

Dziś przygotowałam pierwsze ćwiczenie ze szczęścia (łiii, zaczynamy przeganiać niedobrego Pana Smutka). Pierwsze, więc poziom trudności również nie za wysoki a dodatkowo przygotowałam Wam grafikę żeby było przyjemniej ;)

No i stało się! Mamy nowy rok! ;-)
Podsumowując minione 12 miesięcy mogę stwierdzić, że były bardzo udane. Spotkało mnie wiele przyjemności i pozytywnych zdarzeń. Wiadomo, były również upadki i rzeczy mniej przyjemne, ale staram się wyselekcjonować tylko dobre chwile a o złych zapomnieć.